Z okazji Święta Niepodległości w dniu 8 listopada 2013 roku w naszej szkole odbyła się dyskusja na temat „Patriotyzm wczoraj i dziś”. Debata była jednym ze spotkań z cyklu „Rozmów z Polską” będących w naszej szkole kontynuowaną od wielu lat tradycją. Udział w niej wzięli: Dyrekcja szkoły, Nauczyciele i przedstawiciele samorządów poszczególnych klas. Całe spotkanie koordynowała p. Urszula Muszyńska.
Dyskusję otworzyła przygotowana przez uczniów drugich i trzecich klas prelekcja na temat rozwoju pojęcia patriotyzmu na przestrzeni epok, a także najpowszechniejszych form jego istnienia we współczesnym świecie. Poruszone zostały między innymi takie zagadnienia jak pamięć o Żołnierzach Wyklętych, uczciwa praca na rzecz kraju oraz podejmowanie inicjatyw obywatelskich jako przejaw miłości i szacunku do Ojczyzny. Podjęto także kwestię form kreowania patriotyzmu w szeroko rozumianych masmediach czy wśród kibiców. Polski sposób pojmowania miłości do ojczyzny został skontrastowany również z rozumieniem tego zagadnienia przez inne narody (np.: Amerykanów).
Po zakończeniu oficjalnej części konferencji nadszedł czas na wypowiedzi zebranych uczniów na temat tego, czym dla nich osobiście jest patriotyzm. Zgromadzone osoby chętnie i często zabierały głos, a jednym z pierwszych poruszanych zagadnień stał się widoczny wśród młodzieży szkolnej zanik dumy związanej z polskimi symbolami narodowymi, takimi jak np. hymn. Głównym tematem rozważań było jednak, nie tyle samo rozumienie pojęcia patriotyzmu, ale jego przejawy czy też ich brak na terenie Polski w czasach współczesnych. Podczas wymiany poglądów uczniowie doszli do wniosku, iż postawy i wartości związane z miłością do Ojczyzny przedstawiają się w naszym kraju w sposób znikomy. „Patriotyzm dziś jest traktowany po prostu jako obciach” - brzmiała pierwsza wypowiedź. Opinie następnych osób także potwierdziły spostrzeżenie, iż w Polsce występuje coraz mniej postaw umiłowania Ojczyzny i identyfikowania się z nią. „Święto narodowe - 11 listopada kojarzy nam się z ponurą pogodą, deszczem, czasem zadumy i melancholii, dlaczego nie spróbować obchodzić go w sposób radosny? Przecież powinniśmy się cieszyć, że żyjemy w wolnym kraju, a nie umartwiać się” – brzmiała refleksja innego ucznia. Zgromadzone osoby zdały sobie jednak jednocześnie sprawę z tego, że to właśnie one za kilka lat będą odpowiedzialne za rozwój naszego kraju, a tym samym za sposób rozumienia patriotyzmu przez jego mieszkańców.
Jedną z wypowiedzi, która najbardziej zapadła w pamięć zebranym, była refleksja uczennicy klasy II „h”, która zwróciła uwagę na fakt, iż „we współczesnym świecie ludzie znając cenę wszystkiego, nie znają wartości niczego”; przytaczając słowa Wisława Myśliwskiego, który pisał o młodości, że „w tym wieku może wielu rzeczy się nie rozumie, ale czuje się bardziej niżby się rozumiało”, przypomniała wszystkim zabranym, jak wielką siłę kreacyjną posiadają oni jako osoby pełne zapału i chęci do wprowadzania zmian. Na potwierdzenie swojej opinii, iż Polski nie należy opuszczać, lecz starać się ją zmieniać na lepsze, przedstawiła ona historię pewnego dziennikarza, który zobaczył niegdyś parę staruszków siedzących na ławce w parku. Podszedł do nich i zapytał: „Jak Państwo to robicie, że tyle lat jesteście razem i nadal się kochacie? Staruszek odpowiadając rzekł: - Bo wie Pan, wcześniej, jak coś się psuło, to się to naprawiało, a nie wyrzucało do kosza. A dziś, niestety, coraz więcej wyrzuca się do kosza, niż stara się naprawić i uczynić życie lepszym.”
Drugą poruszającą refleksją podzieliła się z nami uczennica klasy III „k”, porównując przejawy pamięci patriotycznej do zwyczajów związanych z obchodzeniem urodzin. Stwierdziła ona, iż tak jak w dniu uroczystości bliskiej nam osoby ubieramy się w sposób odświętny, przynosimy prezent i śpiewamy „Sto lat”, podobnie powinniśmy postępować, chcąc oddać hołd Żołnierzom Wyklętym - przyodziać elegancki strój, podarować im swój czas i pamięć, a zamiast tradycyjnego „Sto lat” odśpiewać głośno i dumnie „Mazurek Dąbrowskiego”. Oprócz przytoczonych wypowiedzi usłyszeć mogliśmy również wiele nie mniej cennych uwag i przemyśleń nacechowanych elokwencją, erudycją, szczerością i otwartością ich autorów.
Przy okazji pojawiły się liczne pomysły związane ze sposobem obchodzenia Dnia Niepodległości w naszej szkole oraz propozycje działań, jakie przedstawiciele klas mogliby podjąć, aby zachęcić swoich kolegów i koleżanki do drobnych przejawów patriotyzmu, takich jak np.: głośnie śpiewanie hymnu na szkolnych akademiach. Rozmowom nie było końca. Całe spotkanie odbyło się w niezwykle miłej atmosferze.
Co najistotniejsze jednak, wszyscy jego uczestnicy zostali skłonieni do refleksji nad tym, co dla nich osobiście oznacza niejednokrotnie abstrakcyjne pojęcie „patriotyzmu” oraz jak ważne są jego przejawy w życiu poszczególnych jednostek i całych społeczeństw.